Bart van den Brink promoveert op onderzoek naar suïcidaliteit, depressie en geloof
Vorige week dinsdag promoveerde oud-collega Bart van den Brink (psychiater) op een onderzoek naar suïcidaliteit, depressie en geloof. Hij begon met een situatie uit de spreekkamer, een cliënt die klem zat en moeilijk verder kon kijken. In hoog tempo vloog Bart vervolgens door de verschillende bevindingen en conclusies van zijn proefschrift heen. Een donker onderwerp werd met licht en plezier besproken. Het lijkt of hij door zijn 10 jaar durende studie eerder meer dan minder hoop heeft gekregen. Veel van zijn gegevens heeft Bart op de Bedding verzameld. Uit die tijd ken ik Bart, en ben nauw betrokken geweest bij het spreken van cliënten die opgenomen waren en mee wilden doen aan dit onderzoek. Indrukwekkende gesprekken, waar het persoonlijke lijden geregeld even overstegen werd en een deurtje naar boven openging.
Als onderzoeker moet je dicht bij de data blijven in je conclusies. In de presentatie van zijn verhaal aan de Vrije Universiteit, deed hij dat, maar ook een beetje meer. De collega’s die Bart kennen weten dat hij een betrokken en gelovig mens is. Tussen alle hooggeleerde ‘opponenten’ die in toga hun vragen op hem afvuurden, bleef Bart rustig reflecteren en verbinding zoeken. Onvermijdelijk kwam het gesprek op zingeving. Men viel over het Engelse woord ‘meaning making’. “Gaat u met uw woordgebruik niet al te makkelijk naar een maakbaarheidsideaal toe? Laten we als maatschappij de depressieve medemens niet aan zijn of haar lot over?” Bart: ja, de depressieve medemens heeft juíst verbinding nodig, op het moment dat die zo ver te zoeken lijkt. Ons werk vraagt om een presente behandelaar. Samen met cliënt en naasten zoeken naar een hoopvol spoor. En misschien, zei de aanstaande doctor, “is zingeving wel een godsgeschenk.” Een aanmoediging en verwachting die ik graag met jullie wil delen.
Zijn proefschrift en verdediging zijn een aanrader om kennis van te nemen: